சிலப்பதிகாரம்

துறை மேய் வலம்புரி தோய்ந்து மணல் உழுத
தோற்றம் மாய்வான்.

பொறை மலி பூம் புன்னைப் பூ உதிர்ந்து நுண் தாது
போர்க்கும் கானல்.

நிறை மதி வாள் முகத்து நேர் கயல் கண் செய்த

உறை மலி உய்யா நோய் ஊர் சுணங்கு மென் முலையே
தீர்க்கும் போலும்.
-------------------------------------------------------------------------------
காவிரியை நோக்கி பாடும் கானல் வரி பாடல் -- சிலப்பதிகாரம்

கடற்கரையிலே மேய்கின்ற வலம்புரிச் சங்குகள் அம்மணலிலே தோய்ந்து உழுதலால் வருக்கள் (சிறு குழிகள்) ஏற்படும். அவ்வடுக்களை அக்கடற்கரையிலே உள்ள புன்னை மரங்கள் தமது செழுமையான பூக்களில் இருந்து உதிர்ந்த, நுண்ணிய பூந்தாதுக்களால் மூடி மறைக்கும். அத்தகைய கானலிடத்தே நிற்கின்ற இத்தலைவியின் முழுமதி போன்ற ஒளி பொருந்திய முகத்திலே கயல்போன்ற கண்கள் செய்த காம நோயாகிய வடுவினை வேறு மருந்து எதனாலும் போக்க முடியாது. தேமல் படர்ந்த அவளது மென்மையான முலைகள் மட்டுமே அந்நோயைப் போக்கும் சக்தியுடையன போலும். {சங்குகள் செய்த வடுக்களைப் பூந்தாதுக்கள் மூடி மறைக்கலாம். ஆனால் அவள் கண்கள் செய்த நோய் தீர அவள் முலைகள் தலைவன் மார்பிலே தோய்ந்து சூடான ஒற்றடம் பெருவதைத் தவிர வேறு மருந்து இல்லை போலும்}

SCIENCE + SPIRITUAL

ஆன்மீகமும் அறிவியலும்

மனிதர்களை இரு வகையினராக பிரிக்கலாம். அறிவியலாளர் மற்றும் ஆன்மிகர் என்று. அறிவியலாளர்கள் வெளியே ”நிரூபிக்கப்படுமாறு” தேடுகிறார்கள். ஆன்மீகர் உள்ளே திருப்தி அடையுமாறு தேடுகிறார்கள். இருவரும் ஒருவரையொருவர் உணர்வு ரீதியாக புரிந்து கொள்பவர்கள். பார்வையை பகிர்ந்து கொள்பவர்கள். அடுத்த கட்டத்திற்கு சென்று கொண்டே இருப்பவர்கள். உண்மையானவர்கள். உள்ளத்தில் எப்போதும் தீரா தாகத்தைக் கொண்டவர்கள். வாழ்பவர்கள். இவர்களே மனித சிந்தனை வளர்ச்சியில் அடுத்த பரிணாமத்தை முன்வைப்பவர்கள்.

இரு நிலைகளுக்கு இடையில் எப்போதும் பெரும்பான்மையானோர் இருந்து கொண்டிருக்கின்றனர். அவர்களையும் இரண்டாக பிரிக்கலாம். மதவாதிகள் மற்றும் நாத்திகவாதிகள். இவர்கள் எதையும் தேடுவதில்லை. இவர்கள் தற்காலிகமானவர்கள். தனக்கென்று சுயமதிப்பீடு ஏதும் இல்லாதவர்கள். ”சமூக வசதி”யே இவர்களின் இலக்கு. பொதுவாக “நுகர்வோர்” என்று உலகில் அழைக்கப் படுகின்றனர். மதவாதிகள், ஆன்மீகம் வளர்ந்து உறைந்து போன “நிலையங்களில்” (மதங்களில்) தங்கி விடுகின்றனர். ஆன்மீகத்தை எப்போதும் தவறாகவே புரிந்து கொள்பவர்கள். அதனால் மூடநம்பிக்கைகளையும், சடங்குகளையும் உற்பத்தி செய்த வண்ணம் இருப்பவர்கள். இவர்களிலிருந்தே தொடர்ந்து ”போலி ஆன்மீகவாதிகளும்” முளைத்து அவர்களை திருப்தி செய்த வண்ணம் இருப்பவர்கள். இந்த வகையினரே மதசண்டைகளுக்கு காரணமானவர்கள்.

நாத்திகம் பேசுவோர்கள் மதவாதிகளை தாக்குவதில் நிறைவு கொள்கின்றனர். ”உலகில் அனைத்து மதங்களும் இல்லாமல் ஆனபின் அடுத்து என்ன செய்யப்போகிறீர்கள்?” என்று நாத்திகவாதிகளை கேட்டால் விழிப்பார்கள். அவர்களுக்கு தகர்க்க வேண்டிய பெறும்சுவர் அவர்கள் முன் எப்போதும் இருந்து கொண்டே இருக்கிறது. அந்த சுவற்றுக்குப் பின்னால் என்ன என்பதற்கு அவர்கள் பார்வை செல்வதே இல்லை. இந்த இருவர்களுக்கும் தேடுதலே இருப்பதில்லை. அடுத்த நகர்வு என்பதே இல்லை. நிலைபெற்றுப் போனவர்கள். தேங்கிய குட்டைகள். நாத்திகர்களுக்கும் மதவாதிகளுக்கும் எதிலும் ”அக்கறை” இருப்பதில்லை. குழுவாகவே இயங்குபவர்கள் தனித்து இயங்க முடியாதவர்கள்.

நம் எண்ணம் எப்படியோ அப்படியே நாம்.
நாம் எழுவதெல்லாம் நம் எண்ணத்தாலே.
உலகை உருவாக்குவதும் நம் எண்ணங்கள் தான்.
தூய்மை இல்லாமனதுடன்
பேசினாலும் செயல்பட்டாலும்
உன்னை துன்பங்கள் பின்தொடரும்,

வண்டி இழுக்கும் எருதை சக்கரம் தொடர்வது போல.

WE ARE WHAT WE THINK.
ALL THAT WE ARE ARISES WITH OUR THOUGHTS.
WITH OUR THOUGHTS WE MAKE THE WORLD.
SPEAK OR ACT WITH AN IMPURE MIND
AND TROUBLE WILL FOLLOW YOU
AS THE WHEEL FOLLOWS THE OX THAT DRAWS THE CART|

வலிமையற்ற மரத்தை காற்று
எளிதில் சாய்த்துவிடுகிறது.
புலன்களின் மகிழ்ச்சி தேடுதலும்
ஊனிலும் உறக்கத்திலும் நிறைவு கொள்ளலும்
உன்னைச் சாய்த்துவிடும்.

காற்றினால் மலையை புரட்டமுடியாது.
விழிப்புணர்வும் வலிமையையும்
அட்டக்கமும் கொண்டு, விதியை மதித்து
தன்னை ஆள்பவனை ஆசை தொடாது.

HOW EASILY THE WIND OVERTURNS A FRAIL TREE.
SEEK HAPPINESS IN THE SENSES,
INDULGE IN FOOD AND SLEEP,
AND YOU TOO WILL BE UPROOTED.

THE WIND CANNOT OVERTURN A MOUNTAIN.

TEMPTATION CANNOT TOUCH THE MAN
WHO IS AWAKE, STRONG AND HUMBLE,
WHO MASTERS HIMSELF AND MINDS THE LAW.

--புத்தர் (தம்மபதம்)

தியானம்

உடலும் மனமும் வேறு வேறு அல்ல. உடல் தூலமானது என்றால் மனம் சூட்சுமமானது. இரண்டும் நாணயத்தின் இருபக்கங்களே. ஒன்றை பார்க்க முடிந்தால் மற்றதை பார்க்க முடியாது. உடல் உண்மை என்றால் மனம் மாயை. உடல் பாதித்தால் மனம் பாதிக்கும். மனம் பாதிப்பில் இருந்தால் உடலும் பாதிப்புக்குள்ளாகும். உடலை சீர்படுத்தி மையத்தை அடைவதே யோகம். மனதை சீர்படுத்தி மையத்தை அடைவது தியானம். இருமுனைகளில் எங்கிருந்து வேண்டுமானாலும் ஆரம்பிக்கலாம். உடல் முனையில் ஆரம்பித்து மையத்தை நெருங்கும்போது மனமும் நெருங்கியிருப்பதை உணர முடியும். ஒரு சிறிய மரக் கம்பை இரண்டு கை சுட்டு விரல்களின் மேல் வைத்து எதாவது ஒரு முனைவிரலை நகர்த்தும்போது மறு முனைவிரலும் தானாக நகர்ந்து, எப்படி ஒரே நேரத்தில் கம்பின் மையத்தை அடைகிறதோ அப்படி.

மந்திரம் உச்சரிப்பதில்- ஜெபிப்பதில் எனக்கு பூரண நம்பிக்கை இல்லை. அது ஆரம்பத்தில் நல்ல பலனை கொடுக்கலாம். கொடுக்கும். ஆனால் நிரந்தர வழியாக இதை கொள்ள முடியாது. உடனடி நிவாரணம் போல் இதை பயன் படுத்தலாம் அவ்வளவுதான். ஒரு கட்டத்திற்கு மேல் நாம் நம்மை அறியாமலேயே இதிலேயே சிக்கிக் கொள்ள வாய்ப்பு அதிகம். நம் மனம் அப்படி.

முதலில் மனம் என்பது என்ன? நம்மில் எழும் எண்ணக் கூட்டங்கள்தான். அதற்கென்று தனியாக ஒரு இருப்பு இல்லை. இடையறாது இயங்கிக் கொண்டே இருக்கும் இயந்திரம் அது. அதை நம்மால் என்றுமே அடக்க முடியாது. செய்யும் முயற்ச்சிகள் எல்லாம் அதனை மேலும் மேலும் வலுவானதாக்கும். தூசி நிரம்பி பறந்து கொண்டிருக்கும் அறையின் நடுவில் நாம் நிற்பது போல். அந்த பறக்கும் தூசியை நாம் அடக்குவதற்கு நிறுத்துவதற்கு எடுத்துக் கொள்ளும் முயற்சிகள் எல்லாம் அதை மேலும் அதிகமாகவே பரவச் செய்யும், பார்வையை மறைக்கும். முயற்சி ஏதும் செய்யாமல் நிற்பதே அதை படியச்செய்யும் பார்வை துலங்கும்.

மந்திரம் செபிப்பதும், சிறந்த இசையை ஒன்றி கேட்பதும் தற்காலிகமாக ஒரு ஓர்மையை கொடுக்கும். குழப்பமான மனதுடையவர்களுக்கு இது சிறந்த தற்காலிக நிவாரணம் வழங்கும் வழி. மந்திரம் சொல்வது ஒரு குறிப்பிட்ட எல்லைவரைதான் மனதை குவிக்கும். மனம் இல்லாமல் ஆவதில்லை. காகிதத்தில் பரப்பில் பரவி இருக்கும் இரும்புத் துகள்கள், காகிதத்தின் அடியில் ஒரு காந்தத்தை வைத்தவுடன் எப்படி எல்லாத் துகள்களும் ஓர் இடத்தில் குவிகிறதோ அப்படி. ஒரு தற்காலிக நிறுத்தம். அதை எடுத்தவுடன் மீண்டும் பழைய நிலைக்குத் திரும்பும்.


மனம் இல்லாத நிலை என்று ஒன்று உண்மையிலேயே இருக்கிறதா என்று கேள்வி எழலாம். ஏனென்றால் நாம் கற்பனைகூட செய்து பார்க்க முடியாதது அது. அதற்கு வாய்ப்பே இல்லை என்றுகூட நாம் சொல்லத் துணிவோம். ஆனால் நாம் அனைவரும் அதை சில நொடிகளேனும் சில நேரங்களில் அனுபவித்திருக்கிறோம். சூரிய உதயத்தை பார்க்கும்போது, சிறந்த இயற்க்கை நிலக் காட்சிகளில் இருக்கும் போது சட்டென்று ஒரு பிரமிப்பு, எந்த பிடிமானமும் இல்லாமல் சிந்தனையும் இல்லாமல் ஒரு நிலை. அதை தாங்கமுடியாமல் மீண்டுவந்து “என்ன ஒரு அற்புதமான காட்சி” என்ன அழகு என்றெல்லாம் வார்த்தைகளை கொட்டி அதை நாம் நம் எண்ணங்களால் மூடி விடுவோம். மனமற்ற நிலையில் அந்த நொடிகளில் திரை விலகி சட்டென்று ஒரு ஆழம் தெரிகிறது, திறக்கிறது. உடனே நாம் வெளியில் வந்து விடுகிறோம்.
-

மனதுடன் நாம் சம்பந்தப் படுத்திக் கொள்ளாமல் விலகி இருந்து “கவனிப்பதே” சிறந்த வழி. athuஅதையே நான் தியானமாக பார்க்கிறேன். செய்கிறேன்.
வரும் எண்ணங்களுக்கும் நமக்கும் ஏதும் சம்பந்தம் இல்லை என்றிருப்பது. ”சாட்சி பாவத்துடன்” இருப்பது. நாம் முன்னர் செய்த இழிவான செயல்கள், பெருமைக் குரிய செயல்கள், நல்ல எண்ணம்-தீய எண்ணம், கடந்த கால வாழ்க்கை, எதிர்கால திட்டமிடல் இவை அணைத்தும் நம் எண்ணங்கள் மட்டுமே. அது நாம் அல்ல. அதனால் எந்த ஒரு குற்ற உணர்வுக்கோ, பெருமை உணர்வுக்கோ ஆட்பட தேவையில்லை அதற்கும் நமக்கும் எந்த சம்பந்தமும் இல்லை. சொல்லப் போனால் குற்ற உணர்வும் பெருமை உணர்வும் தியானத்திற்கு பெரும் தடைகள். தொடர்ந்து தியானிப்பவர்களுக்கு இந்த உணர்வுகள் மிஞ்சி இருந்தால் அவர்கள் தவறாக தியானம் செய்கிறார்கள் என்று துணிந்து கூறலாம்.

நம் மனது எண்ணத்தை பற்றிக் கொண்டே சென்று கொண்டிருக்கும். அதிலே நாம் பயணிக்கிறோம். இடயறாது இது நடந்து கொண்டிருக்கிறது. எழும் அந்தந்த எண்ணங்களுடன் நாம் சம்பந்தப் படுத்திக் கொள்வதாலேயே நாம் உணர்ச்சிக்கு ஆளாகிறோம். இந்த எண்ணத்தைப் பற்றுதல் சாட்சி பாவத்தில் தளர்கிறது, அறுபடுகிறது.

இந்த சாட்சி பாவமே, “கவனமே” சிறந்த வழி என்று சொல்வதற்கு காரணம் இது நம்முடன் தொடர்ந்து இருப்பது. ஜபமும் (மந்திரமும்) இசையும் அது நடைபெறும் பொழுது மட்டுமே மனம் குவிகிறது அதிலிருந்து எழுந்து அன்றாட வாழ்வில் நுழையும்போது மீண்டும் எண்ணங்கள் தொட்டுத் தொடர்ந்து சங்கிலிபோல் பரவ ஆரம்பிக்கிறது. சாட்சிபாவம் எளிதில் பழக்கத்தால் தொடரக்கூடியது. எங்கும் எப்போதும் எவ்வேலை செய்து கொண்டிருந்தாலும் அதனை நாம் தொடர வைக்கலாம். இதனையே ”அஜபா” (ஜபம் அற்றது) என்கின்றனர்.

நாம் அனைவரும் உறக்கத்தில் மையத்திலேதான் ஒடுங்குகிறோம். ஆனால் கவனம் இருப்பதில்லை. கவனம் இல்லாததினால் நாம் அதை உணர்வதில்லை. உறக்கத்தில் மையத்தில் ஒடுங்குவது குறைந்த நேரம் மட்டுமே. மற்ற நேரங்களில் நாம் உறக்கத்தில் இருந்தாலும் நம் மனம் இயங்கிக் கொண்டுதான் இருக்கும். வேகமாக மிதிக்கப்பட்ட மிதிவண்டி நாம் மிதிப்பதை நிறுத்தியும் சற்று தூரம் அதாகவே சென்று நிற்பது போல் பகல் முழுவதும் இயங்கிய மனது

இரவிலும் அது இயங்குகிறது. அதுவே கனவுகளாகிறது. கனவில் லாஜிக் இருப்பதில்லை. இல்லாததற்கு காரணம் மனதை தொகுத்துப் பார்க்கும் புத்தி இல்லாததாலேயே. தொகுத்துப் பார்த்தல் அங்கு இல்லாத காரணத்தாலேயே கனவுகளில் லாஜிக் இருப்பதில்லை. கனவுகளற்ற தூக்கத்தையே நாம் “நன்றாக ஆழ்ந்து தூங்கினேன்””””“ என்று சொல்கிறோம். மனிதனுக்கு தூக்கம் மட்டும் இல்லை என்றால் பைத்தியம் பிடித்தே அலைவான். அந்த வகையில் இயற்க்கைக்கு நம் மீது பெரும் கருணைதான்.

காரைக்கால் அம்மையின் தரிசனம்

காரைக்கால் அம்மையின் தரிசனம்

கொங்கை திரங்கி நரம்பெ ழுந்து

குண்டுகண் வெண்பற் குழிவ யிற்றுப்

பங்கி சிவந்திரு பற்கள் நீண்டு

பரடுயர் நீள்கணைக் காலோர் பெண்பேய்

தங்கி யலறி யுலறு காட்டில்

தாழ்சடை எட்டுத் திசையும் வீசி

அங்கங் குளிர்ந்தன லாடும் எங்கள்

அப்ப னிடந்திரு ஆலங் காடே.

---காரைக்கால் அம்மையார்

முலைகள் வற்றி சரிந்து, நரம்புகள் எழுந்து, கண்கள் பெரிதாகி பசியினால் ஒட்டிய வயிறு, பரந்த தலைமுடி சிவந்து பற்கள் நீண்டு, பரந்த துயருடன் பெண்பேய்கள் அலறியும் உலறியும் திரியும் காட்டில் – சிண்டு விழுந்த சடைகள் எட்டுதிக்கும் பரவி வீசி அங்கம் குளிர்ந்து நெருப்பில் ஆடும் எங்கள் அப்பனாகிய சிவன் உள்ள இடமே திருஆலங்காடு.

-----------------------------------------------------------------------------